Damiano: “Woedeaanvallen en een leven zonder genegenheid. Met duiken vond ik rust en evenwicht”

“Ik ben altijd al een kort lontje geweest en door de jaren heen heb ik geprobeerd mijn boosheid te temperen. Toen gingen mijn moeder en mijn vader na 40 jaar huwelijk uit elkaar en besefte ik dat al mijn woede daar geboren was, vanuit de conflictueuze relatie die ik altijd met haar had gehad." Zo begint de e-mail die de redactie ontvangt van Damiano E., een fictieve naam gekozen door een 35-jarige die tegenwoordig de wereld rondreist als duikinstructeur. “Ik heb mijn wedergeboorte te danken aan het duiken: het heeft me geholpen meer zelfbeheersing te krijgen, tot rust te komen en een vrediger leven te leiden.”

Een conflictueuze relatie met de moeder

“Ik ben enig kind en heb altijd een haat-liefdeverhouding gehad met mijn moeder Giovanna. Ze was een afwezige vrouw. Haar werk, waar ze zich altijd met hart en ziel voor inzette, heeft haar als kind al heel vaak van mij weggenomen. Ik was ook bij de oppassen en mijn vader, die het ook erg druk had met zijn beroep, maar in ieder geval 's avonds kon hij mij soms in slaap sussen door mij verhalen te vertellen. Ik wenste altijd dat de liefde van mijn moeder geen verovering zou zijn, want iedere keer als ze thuiskwam, deed ik er alles aan om haar een plezier te doen, om haar aandacht te trekken, om de bevestiging te krijgen dat ze van me hield. Een innerlijk werk dat ik pas als volwassene begreep, terwijl ik als kind probeerde mezelf zichtbaar en beminnelijk te maken in zijn ogen. Het punt is dat er langzaam een ​​woede in mij jegens hem groeide die ik nooit wilde toegeven, omdat ik niet zeker wist of hij mij liefhad. Ik begreep het pas later, toen ik al een volwassen jongen was en ik geconfronteerd werd met deze voortdurende woede die mijn leven meer dan eens in de war heeft gebracht.”

Wedergeboorte na de scheiding van ouders

“Ik groeide op met het masker van een brave jongen als ik bij mijn moeder was, maar in de rest van de wereld was het niet makkelijk om mijn woede te beheersen. Ik had vaak ruzie met mijn vader, ik was een driftkikker op school en zelfs tijdens sport kon ik mijn agressie, die ik moeilijk onder controle kon houden, niet uiten. Gelukkig ben ik nooit in serieuze problemen gekomen, maar naarmate ik ouder werd, kreeg ik steeds meer het gevoel dat deze boze ‘tweelingbroer’ in mij mij serieuze problemen zou kunnen bezorgen als ik hem niet onder controle kreeg. Iedereen dacht dat ik een onrustige jongen was en ik heb me lang niet goed gevoeld. Vijf jaar geleden, ik was 30, belde mijn moeder me en zei dat ze dringend met me moest praten. En natuurlijk ren ik naar haar toe. “Ik heb een belangrijk besluit genomen: ik heb je vader om een ​​scheiding gevraagd. Het is voor niemand een geheim dat ons huwelijk al jaren voortduurt en ik wil niet langer hypocriet zijn. Ik heb al jaren een minnaar, je vader wist dat en accepteerde mijn relatie. En nu we oud zijn, wil ik naast hem in het zonlicht wonen,’ informeert mijn moeder mij, met haar gebruikelijke koude houding. Ik was sprakeloos en het kind dat behoefte had aan genegenheid en dat altijd in mij had geleefd, kwam weer tevoorschijn, met al zijn lijden en woede: hij liet mij opnieuw in de steek, en met mij ook mijn vader en ons hele gezin. Nu kon ik haar afwezigheid en haar tekortkomingen verklaren: ze had de voorkeur gegeven aan haar minnaar boven ons. Omdat hij niet om mijn mening vroeg, maar mij alleen op de hoogte wilde stellen van zijn beslissingen, gaf hij mij kort daarna een kus op mijn wang. Ik verliet zijn huis met tranen in mijn ogen en de wens om alles kapot te maken. Ik zei tegen mezelf dat ik kalm moest blijven, maar toen ik thuiskwam, ging ik helemaal los en begon ik meubels, vazen ​​en schilderijen te vernielen. Een heftige en gewelddadige uitbarsting, maar wel eentje die mij uit een lange nachtmerrie deed ontwaken. Ik kon zo niet langer leven, ik moest van mijn innerlijke tweelingbroer vol agressie af ."

Een rustiger leven met duiken

“De zee is een grote passie van mij en ernaar kijken geeft mij altijd een gevoel van rust. Ik werkte destijds als freelance PR-medewerker, dus pakte ik mijn computer en ging naar ons strandhuis om mijn gedachten op een rijtje te zetten. Op een dag vertelde een oude vriend mij dat hij een duikcentrum in de buurt had geopend: “Kom op, ga met me mee, misschien vind je het leuk!” Ik zou al duizend keer nee hebben gezegd, maar nu had ik iets nodig om me af te leiden. Daarom accepteerde ik het aanbod zonder er al te veel over na te denken. Ik volgde de cursus, kreeg mijn eerste certificaat en voor mij was het een ware openbaring. Duiken en de onderwaterwereld verkennen, waarbij ik prachtige vissen zag, gaf mij een kalmte en rust die ik nog nooit eerder had ervaren. Ik had het gevoel dat ik de controle over mezelf had, alsof ik alle emoties, die ik altijd moeilijk onder controle had kunnen houden, kon sturen. Ik raakte gepassioneerd en gaf mijn oude leven op om de wereld rond te reizen en te gaan duiken. Uiteindelijk werd ik instructeur. De oude woede komt zelden meer naar boven en beetje bij beetje heb ik vrede gesloten met mijn moeder, met wie ik nu, ongelooflijk genoeg, een goede relatie heb, volwassener en rijper."

De mening van de psycholoog

“Damiano’s wedergeboorte begint met een transformatieve reis die een cruciaal keerpunt in zijn leven markeert. “Na jaren van interne conflicten en een complexe band met haar moeder, ontwikkelt haar verhaal zich tot een reis van zelfontdekking en bevrijding”, aldus Dr. Anna Merolle, psycholoog, psychotherapeut en expert in relatie-dynamiek.

“Dit ontwaken vindt plaats in een tijd van crisis, wanneer de onthulling van het dubbelleven van zijn moeder Damiano dwingt om de onderdrukte emoties en woede die hem al jaren vergezellen onder ogen te zien, wat hem tot een diepe introspectie leidt. De zee, symbool van rust en diepte, vormt de context waarin Damiano zich bevindt. In een omgeving die rust en reflectie bevordert, ervaart hij een verbinding met zijn authentieke zelf, ver weg van de conditionering door zijn moeder. Dit onderdompelingsproces is niet alleen fysiek, maar ook een krachtige metafoor voor zijn innerlijke reis. Door te duiken ontdekt Damiano een nieuwe manier om met zijn emoties om te gaan: hij transformeert woede in beheerste kracht en liefde in een gezondere en volwassener vorm.

De beslissing om duikinstructeur te worden markeert niet alleen een professionele verandering, maar ook een belangrijke scheiding van zijn moeder, waardoor hij kan reizen en de wereld kan ontdekken. Deze keuze getuigt van een besef en zelfacceptatie die hem bevrijden van de ketenen van een conflictueus verleden. Damiano's wedergeboorte beperkt zich echter niet tot zijn persoonlijke emancipatie: het omvat ook een volwassen toenadering tot zijn moeder. Naarmate de tijd verstrijkt en Damiano groeit, begint hij Giovanna niet alleen te zien als de persoon die hem teleurstelt, maar ook als een complexe vrouw met haar eigen kwetsbaarheden en verlangens.

Hun relatie is nu evenwichtiger en Damiano kan vergeven en een band opbouwen die gebaseerd is op een realistischer begrip. Damiano's wedergeboorte vertegenwoordigt daarom niet alleen de val van het oude zelf, maar ook de constructie van een nieuwe identiteit, die in staat is het leven met sereniteit en bewustzijn te omarmen . Nu Damiano afstand heeft genomen van zijn emotionele wonden, kan hij eindelijk met hoop en vastberadenheid naar de toekomst kijken en pijn omzetten in kansen voor groei en persoonlijke vervulling. Op deze manier wordt zijn verhaal een krachtig voorbeeld van veerkracht en het vermogen om te veranderen, niet alleen ten opzichte van zichzelf, maar ook ten opzichte van de relaties om hem heen."